13 – تشریح انواع بیمه نامه و تعهدات طرفین پیمان در قرارداد EPC (بخش دوم)

در تنظیم بیمه نامه ها بایستی موارد زیر لحاظ گردد:

1. در بیمه نامه ها ، اصطلاح مهمی به نام ذی نفع وجود دارد یعنی در صورت وقوع خسارت هزینه های مربوط به آن در وجه چه کسی پرداخت می شود. بنابراین بایستی ذی نفع هر قرارداد بیمه دقیقا مشخص و بین طرفین توافق گردد.

با توجه به توضیح گفته شده می توان بیمه نامه ها را به دو دسته تقسیم کرد:

• بیمه نامه هایی که ذی نفع اصلی پیمانکار است مانند بیمه نامه تجهیز کارگاه ، بیمه ماشین آلات و مسئولیت مدنی و…
• بیمه نامه هایی که ذی نفع اصلی کارفرما است مانند بیمه کارکنان کارفرما و بیمه تمام خطر و بیمه نامه حمل و …

2. هر نوع تغییر در محتوای بیمه نامه و زمان تمدید بیمه نامه ها بایستی با اطلاع کارفرما صورت گیرد و این بدان معناست که کلیه این تغییرات بایستی با کارفرما مکاتبه گردد. بر اساس ماده 23، هرگاه تغییرکاری منجر به تغییر اساسی درشرح کارها و قیمت و مدت پیمان شود، پیمانکار موظف است مراتب را به مراجع صادر کننده اطلاع دهد تا تغییرات در مفاد بیمه نامه اعمال شود و همچنین در صورت افزایش مدت پیمان ،این موضوع بایستی در بیمه نامه منعکس گردد.

3. بیمه نامه حمل تا زمان ورود کالا به انبار کارگاه و سایر بیمه نامه ها تا زمان تحویل موقت باید اعتبار داشته باشند .
4. در متن بیمه نامه ها احتمال تحویل بخش هایی از کار قبل از تحویل موقت کل کار ذکر گردد. هدف از این کار این است که در صورت تحویل قسمتی از پروژه، مبلغ حق بیمه آن از مبلغ کل کسر گردد که در غیر اینصورت هزینه ها ی مربوط بر دوش پیمانکار خواهد بود. بر اساس ماده 20 پیمانکار موظف است قبل از تحویل قسمت هایی از کارگاه ، موضوع را جهت اصلاح بیمه نامه به بیمه گر اطلاع دهد و تایید این موضوع را از بیمه گر دریافت و به اطلاع کارفرما برساند.

5. اگر به هردلیلی کارفرما ایرادات موجود در ضمانت نامه ها و بیمه نامه ها را نبینداز مسئولیت پیمانکار کاسته نمی شود و به هرسو مسئول صحت بیمه نامه ها و ضمانت نامه ها پیمانکار است.
6. حال اگر کارفرما ایرادی در متن ضمانت نامه ها و بیمه نامه ها ببیند، پیمانکار موظف است ظرف مدت 10 روز با مراجعه به مراجع صادر کننده نسبت به رفع نواقص اقدام کند.

 دریافت خسارت از بیمه:

اگر در شرایط خصوصی پیمان به نحوی دیگر بیان نشده باشد مراحل رسیدگی و اخذ بیمه و پرداخت آن در وجه پیمانکار در سه گام صورت می گیرد.

1. گام اول: پیمانکار موظف است اسناد و مدارک لازم را برای دریافت خسارت با همکاری کارفرما تنظیم و آماده کرده و در موعد مقرر به بیمه گر تحویل دهند.
2. گام دوم: مبالغ پرداختی شرکت بیمه در مورد بیمه هایی که ذینفع کارفرما است به حساب کارفرما واریز شده تا وی بعنوان معتمد مبالغ مربوط را در کارهای خسارت دیده صرف نماید.
3. گام سوم: بخش های خسارت دیده کار ، به دستور کارفرما و به وسیله پیمانکار اصلاح یا تعویض میگردد و هزینه های آن از محل مبالغ دریافتی بیمه به پیمانکار پرداخت می گردد.

نکته حائز اهمیت در این قسمت آن است که اگر بیمه پرداختی بواسطه خسارت وارد تکافوی هزینه ها را ندهد جبران هزینه مازاد بر عهده شخصی است که در قرارداد متعهد به پرداخت هزینه بیمه بوده است که می تواند پیمانکار و یا کارفرما باشد و برای دانستن این موضوع بایستی به پیوست شماره 6 و شرایط خصوصی پیمان مراجعه کرد.

در نقطه مقابل این توضیح یک ماده دیگری هم وجود دارد در ماده 19 اشاره شده است که "کارفرما، پیمانکار و پیمانکاران دسته دوم و غیره که اموال و دارایی آنان تحت پوشش بیمه های یاد شده قرار می گیرد، حق هرگونه ادعا را  بیش از آنچه که از سوی بیمه پرداخت شده ، از خود سلب می کنند."

در این جمله منظور از پوشش بیمه هر گونه بیمه نامه ای است که اموال یکی از طرفین پیمان را تحت حمایت قرار می دهد

مانند بیمه تجهیز کارگاه یا بیمه نامه ماشین آلات برای اموال پیمانکار و بیمه تمام خطر برای اموال کارفرما.

ولیکن فرق دو مورد گفته شده چیست؟

حالت اول اشاره به هزینه هایی دارد که برای اصلاح خسارت های وارده به پروژه بایستی در وجه پیمانکار پرداخت شود تا او با استفاده از نیروهای کارگاهی و مصالح جدید خریداری شده ،اقدام به اصلاح نماید.

ولی حالت دوم اشاره به اموال و دارایی های دوطرف دارد که نمی تواند مورد ادعای هر طرف مبنی بر دریافت هزینه ای مازاد بر آنچه بیمه گر پرداخت می کند گردد.

موضوع: بیمه در قراردادهای EPC