بعد از اینکه حکم دادگاه صادر و بر اساس آن محکوم علیه موظف به پرداخت بدهی خود شد، اجرائیه ای برای او صادر می شود که طبق آن محکوم علیه باید به مدت 10 روز دستورات صادر شده در آن را اجرا کند.
اما در این مدت 10 روزه، این احتمال هم وجود دارد که محکوم اموال خود را به دیگری منتقل کند یا به نحوی آنها از بین ببرد و مخفی کند و ادعا کند که قدرت پرداخت بدهی را ندارد.
در این شرایط، محکوم له ( کسی که به نفع او صادر شده است ) می تواند اموال محکوم علیه را به دادگاه معرفی کند و از دادگاه درخواست توقیف اموال را بنماید.
به این نوع توقیف، توقیف تأمینی یا بعضا توقیف احتیاطی می گویند .
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.