نظریه هزینه مبادله Transaction Cost Economics (TCE)

نظریه هزینه مبادله Transaction Cost Economics (TCE)

ردیف واژگانی: 917

رسته واژگانی: مدیریتی

دسته بندی مرتبط : دانشنامه جامع مدیریت 

تعریف در حد یک جمله :

نظریه هزینه مبادله، که توسط اولیور ویلیامسون در دهه 1970 ارائه شد، به بررسی هزینه های مرتبط با معاملات اقتصادی می پردازد. در چارچوب زنجیره تامین، این نظریه بر هزینه هایی تمرکز دارد که شرکت ها برای انجام معاملات با تامین کنندگان، توزیع کنندگان و سایر ذینفعان زنجیره تامین متحمل می شوند.

تشریح :

انواع اصلی هزینه های مبادله در زنجیره تامین عبارتند از:

هزینه های جستجو و اطلاعات: این هزینه ها شامل هزینه هایی است که برای یافتن شرکای تجاری مناسب، مذاکره در مورد شرایط قرارداد و جمع آوری اطلاعات در مورد بازار متحمل می شود.
هزینه های مذاکره و انعقاد قرارداد: این هزینه ها شامل هزینه های مربوط به مذاکره در مورد شرایط قرارداد، نوشتن و امضای قرارداد و حل و فصل اختلافات است.
هزینه های نظارت و اجرا: این هزینه ها شامل هزینه هایی است که برای اطمینان از اینکه طرفین قرارداد به تعهدات خود عمل می کنند، متحمل می شود.
هزینه های فرصت: این هزینه ها شامل منافع از دست رفته ناشی از انتخاب یک شریک تجاری به جای دیگری است.
طبق نظریه هزینه مبادله، شرکت ها می توانند با انجام اقداماتی برای کاهش این هزینه ها، کارایی زنجیره تامین خود را افزایش دهند. برخی از راهبردهای کلیدی برای کاهش هزینه های مبادله عبارتند از:
ایجاد روابط بلندمدت با شرکای تجاری: روابط بلندمدت می تواند به ایجاد اعتماد و کاهش نیاز به مذاکره و بازنگری مکرر قراردادها کمک کند.
سرمایه گذاری در فناوری های اطلاعات و ارتباطات (ICT): ICT می تواند به تسهیل تبادل اطلاعات بین شرکای تجاری و خودکارسازی وظایف مربوط به معاملات کمک کند.
ایجاد ساختارهای حکمرانی مناسب: ساختارهای حکمرانی مناسب می تواند به تخصیص واضح حقوق و مسئولیت ها و حل و فصل اختلافات به طور موثر کمک کند.
استانداردسازی فرآیندها و رویه ها: استانداردسازی می تواند به کاهش عدم اطمینان و تسهیل همکاری بین شرکای تجاری کمک کند.
نظریه هزینه مبادله یک چارچوب ارزشمند برای تجزیه و تحلیل و مدیریت زنجیره تامین است. با درک هزینه های مبادله و اتخاذ اقداماتی برای کاهش آنها، شرکت ها می توانند کارایی زنجیره تامین خود را افزایش داده و مزیت رقابتی به دست آورند.

کاربرد :

1. انتخاب نوع زنجیره تامین:
زنجیره تامین یکپارچه: TCE می تواند برای ارزیابی مزایا و معایب زنجیره تامین یکپارچه، مانند کنترل بیشتر بر فرآیندها و کیفیت، اما هزینه های سرمایه گذاری و عملیاتی بالاتر، استفاده شود.
زنجیره تامین مجازی: TCE می تواند برای ارزیابی مزایا و معایب زنجیره تامین مجازی، مانند انعطاف پذیری و مقیاس پذیری بیشتر، اما عدم کنترل بیشتر بر شرکا، استفاده شود.
زنجیره تامین برون سپاری: TCE می تواند برای ارزیابی مزایا و معایب برون سپاری فعالیت ها به شرکای خارجی، مانند کاهش هزینه ها و تمرکز بر فعالیت های اصلی، اما ریسک های مربوط به کیفیت و کنترل، استفاده شود.
2. مدیریت ریسک زنجیره تامین:
TCE می تواند برای شناسایی و مدیریت ریسک های مرتبط با معاملات با شرکای زنجیره تامین استفاده شود. به عنوان مثال، شرکت ها می توانند از قراردادهای بلندمدت برای کاهش ریسک رفتار فرصت طلبانه شرکا یا از بیمه برای کاهش ریسک اختلالات زنجیره تامین استفاده کنند.
3. نوآوری در زنجیره تامین:
TCE می تواند برای ایجاد انگیزه در شرکای زنجیره تامین برای نوآوری و به اشتراک گذاری دانش استفاده شود. به عنوان مثال، شرکت ها می توانند از قراردادهای اشتراک گذاری سود برای پاداش شرکای خود به خاطر توسعه محصولات یا فرآیندهای جدید استفاده کنند.
4. روابط با تامین کنندگان:
TCE می تواند برای ایجاد روابط بلندمدت و همکاری با تامین کنندگان استفاده شود. این امر می تواند به کاهش هزینه های مبادله و افزایش کارایی زنجیره تامین کمک کند.
5. انتخاب حالت حمل و نقل:
TCE می تواند برای انتخاب حالت حمل و نقل مناسب برای جابجایی کالا استفاده شود. به عنوان مثال، شرکت ها می توانند از حمل و نقل زمینی برای مسافت های کوتاه و حمل و نقل دریایی برای مسافت های طولانی استفاده کنند.
6. مدیریت موجودی:
TCE می تواند برای تعیین سطح موجودی بهینه استفاده شود. این امر می تواند به کاهش هزینه های نگهداری موجودی و همچنین کاهش ریسک کمبود کالا کمک کند.
علاوه بر این موارد، TCE می تواند برای درک و حل طیف گسترده ای از مسائل زنجیره تامین، از جمله مدیریت قرارداد، حل و فصل اختلافات و مدیریت عملکرد تامین کننده استفاده شود.

پیشگامان و نظریه پردازان :

پیشگامان اصلی TCE:
اولیور ویلیامسون: ویلیامسون به عنوان پدر TCE شناخته می شود. او در کتاب خود “بازارها و سلسله مراتب: تجزیه و تحلیل سازمان های اقتصادی” (1975) TCE را معرفی کرد.
سیدنی وینتر: وینتر به توسعه TCE با تمرکز بر اهمیت دانش و قابلیت های خاص در معاملات کمک کرد.
رابرت کاپلان: کاپلان به توسعه TCE با تمرکز بر نقش ساختارهای حکمرانی در کاهش هزینه های مبادله کمک کرد.
نظریه پردازان برجسته TCE:
استیون هیث: هیث به توسعه TCE با تمرکز بر اهمیت روابط بلندمدت در کاهش هزینه های مبادله کمک کرد.
دیوید دایر: دایر به توسعه TCE با تمرکز بر نقش اعتماد در کاهش هزینه های مبادله کمک کرد.
مایکل لوبل: لوبل به توسعه TCE با تمرکز بر اهمیت هنجارها و فرهنگ در کاهش هزینه های مبادله کمک کرد.

منابع : 

•  بازارها و سلسله مراتب: تجزیه و تحلیل سازمان های اقتصادی توسط اولیور ویلیامسون (1975)
•  موسسات اقتصادی سرمایه داری: شرکت ها، بازارها، روابط قراردادی اثر اولیور ویلیامسون (1985)
•  اقتصاد سازمانی: نظریه و کاربرد اثر رابرت کاپلان (1993)
•  مدیریت زنجیره تامین: دیدگاه مبتنی بر منابع اثر دیوید تیز و رابرت کاپلان (2003)
•  اقتصاد هزینه مبادله در مدیریت زنجیره تامین اثر استیون هیث (2004)
•  مدیریت زنجیره تامین: دیدگاه معاملاتی اثر مایکل لوبل (2000)
•  روابط بین شرکت ها: نظریه و تحقیق اثر دیوید دایر (2000)
•  حکمرانی شرکتی و عملکرد زنجیره تامین اثر رافائل جریمنز (2004)
•  مدیریت زنجیره تامین استراتژیک اثر ویلیام استاکر و مایکل لوبل (2007)
•  اقتصاد هزینه مبادله و مدیریت زنجیره تامین: یک رویکرد مبتنی بر منابع اثر دیوید تیز (2011)