سازش (مصالحه)
ردیف واژگانی: 196
رسته واژگانی: حقوقی
دسته بندی مرتبط دایره المعارف حقوق مهندسی : ابزارهای حقوقی
تعریف واژه
عبارت است از حل و فصل دوستانه (مصالحه آمیز) اختلافات با کمک شخص ثالث. شخص ثالث بی طرف، موسوم به سازش دهنده (سازش گر) تلاش می کند که طرفین در خصوص اختلافات موجود و راه حل های آن، مذاکره نموده و در پایان، اختلاف طرفین را با رضایت آنها حل و فصل نماید.
بسط و گسترش مفهوم واژه
سازش منجر به نگارش و توافق سندی با نام سازش نامه می شود. اگر این سند در دادگاه یا دفاتر اسناد رسمی تنظیم شود، لازم الاجرا خواهد بود و در غیر اینصورت بایستی طرفین در دادگاه به صحت آن اقرار کنند تا دارای اعتبار سند رسمی باشد.