43 – پرداخت های ارزی در قراردادهای EPC

با مثالی موضوع تسعیر را روشن می کنیم، فرض کنیم قراردادی در تاریخ 1/1/1400 منعقد شده که طی آن پیمانکار موظف است تعداد 5 عدد پمپ گرانفوس از کشور ایتالیا با مجموع قیمتی 67.000 یورو خریداری کند. قیمت یورو در آن تاریخ معادل 000/30 تومان بوده است.

مدت زمان قرارداد از سفارش تا نصب تجهیزات، 6 ماه بین طرفین توافق شده است و ملاک تسعیر ارز زمان پرداخت کامل به فروشنده در نظر گرفته شده است حال اگر قیمت هر یورو در این زمان که ملاک تسویه حساب با پیمانکار است به قرار 35000 تومان بشود مبلغ  67000 *5000+ به عنوان تسعیر افزایشی در وجه پیمانکار قابل پرداخت است و اگر قیمت هر یورو به قرار 25000 تومان بشود مبلغ 67000*5000- به عنوان تسعیر کاهشی محاسبه می گردد.

به طور کلی در قراردادها برای محاسبه نرخ تسعیر سه حالت وجود دارد:

 حالت اول :هیچ مبلغی به واسطه تغییر قیمت ارز یا تسعیر ،قابل پرداخت در وجه پیمانکار نمی باشد.

 حالت دوم : دامنه برای نرخ تسعیر لحاظ شود که اگر نرخ ارز از این دامنه چه افزایش چه کاهشی ، تجاوز کرد به پیمانکار تسعیر تعلق گیرد. در این حالت ریسک تغییر قیمت در دامنه اعلامی چه افزایش ، چه کاهشی برعهده پیمانکار می باشد و در دامنه تعریف شده، هیچ ادعایی برای پیمانکار متصور نیست. بطور مثال افزایش یا کاهش 5% قیمت ارز در بازار.

حالت سوم : بدون ذکر دامنه ای با کوچکترین نوسان، کاهش و یا افزایش نرخ ارز به حساب بدهکاری و یا طلبکاری پیمانکار منظور می شود.

بنابراین در شرایط خصوصی پیمان بایستی موارد زیر با دقت مشخص شود تا کلیه ادعاهایی محتمله مدیریت گردد:

1. تعیین قیمت مبنای ارز و تاریخ مشخص شده
2. تعیین دامنه نوسان نرخ ارز که در داخل این دامنه ریسک تغییرات بر عهده پیمانکار و خارج از این دامنه، ریسک بر عهده کارفرما است.
3. مشخص کردن منبع استعلام قیمت روز ارز و آیا نوع خاصی ارز ملاک استعلام می باشد مانند ارز ترجیحی، مبادله ای یا آزاد.
4. مشخص کردن زمان محاسبه تسعیر، آیا ملاک، زمان پرداخت ارز به فروشنده است،آیا ملاک زمان ورود کالا به گمرک یا تحویل به پروژه است، آیا ملاک، زمان پرداخت مطالبات خرید ارزی به پیمانکار است.