63 – مسئولیتهای طرفین در پذیرش ضرر و زیان طرف مقابل در قراردادهای EPC (قسمت دوم)
808 بازدیدمسئولیتهای طرفین در پذیرش ضرر و زیان طرف مقابل در قراردادهای EPC (قسمت دوم)
- عدم اجرای تعهدات قراردادی به وسیله کارفرما، یا هریک از عوامل منتسب به وی. این تعهدات را می توان به گروه های زیر تقسیم بندی کرد:
- عدم انجام و یا تاخیر در انجام تعهدات مالی کارفرما
- عدم و یا تاخیر در رسیدگی و تایید نقشه ها و طرح هایی که بایستی بدنه کارفرمایی و یا نظارت پروژه آن را تایید کنند.
- عدم و یا تاخیر تحویل مصالح و تجهیزات مورد استفاده در پروژه که در قرارداد بر عهده کارفرما می باشد.
- عدم و یا تاخیر تحویل تسهیلات و امکانات و ماشین آلات در تعهد کارفرما
- عدم و یا تاخیر در تحویل قسمت و یا تمام پروژه توسط دستگاه مشاور و بدنه کارفرما
- عدم و تاخیر در صدور هرگونه مجوز و پرمیت و یا همکاری برای دریافت این موارد که نیاز به ارتباط با ارکان دولتی و سایر ذی نفعان پروژه است.
در صورت بروز موارد بالا اگر منجر به وارد شدن بارمالی مستقیم و غیر مستقیم به پیمانکار شود این هزینه ها بر دوش کارفرما خواهد بود .منظور از هزینه های غیر مستقیم، هزینه های ناشی از تطویل پروژه می باشد که شامل هزینه های بالاسری و تجهیز مستمر و خواب ماشین آلات خواهد بود.
سوالاتی که در این ویدئو پاسخ داده می شوند :
- آیا ریسک تاخیر و یا عدم انجام تعهدات کارفرمایی در قرارداد بردوش پیمانکار است؟
- در صورت تاخیر در انجام تعهدات قراردادی کارفرمایی، پیمانکار چه هزینه هایی را می تواند مورد ادعا قرار دهد؟
- آیا ریسک تغییر قوانین بعد از امضای قرارداد بر دوش پیمانکار می باشد؟
- ریسک مراقبت و محافظت از بخش های پروژه قبل از زمان تحویل موقت و بعد از این زمان بر عهده کدام یک از طرفین قرارداد است؟
- ریسک آسیب و خسارات و یا جوابگویی به ادعاهای ناشی از عملیات پروژه بر عهده کدام یک از طرفین قرارداد می باشد؟
- ریسک مراقبت از مصالح و تجهیزات دپو شده در کارگاه بر عهده کدام یک از طرفین پیمان است؟
2.تغییر در قوانین و مقررات داخلی، به نحو بارزی منجر به افزایش هزینه، یا زمان اجرای کار شود. ملاک زمانی برای پذیرش قوانین، زمان امضای قرارداد است و اگر قوانین جاری از آن تاریخ تغییر کرده و این تغییر باعث وارد شدن هزینه هایی به پیمانکار گردد این هزینه ها قابل مطالبه است ولیکن استفاده از کلمه "بارز" محلی از اختلاف بین طرفین ایجاد می کند که در این بند تشریح شده است.
قسمت دوم: مسئولیتهای پیمانکار در پذیرش ضرر و زیان:
به جز موارد ذکر شده در ماده 71، مسئولیتهای پیمانکار در پذیرش خطرات و ضرر و زیان، شامل تمام مسئولیت های درج شده در پیمان و پذیرش انواع خطرات و ضرر و زیان های است. یعنی با امضای قرارداد پیمانکار می پذیرد که تمام ریسک های ممکن در قرارداد به جز موارد ذکر شده در ماده 71 به او انتقال داده می شود و او کارفرما را از هر گونه مسئولیت و پذیرش بعدی مصون خواهد کرد.
البته در ماده 72 مصادیقی از این موارد را در سه گروه اعلام کرده است ولی دلیلی نمی شود که تنها به این سه گروه محدود گردد:
- مسئولیت مراقبت از تمام و یا هر بخش از کار: این مسئولیت در محدوده تاریخ شروع کار لغایت تاریخ تحویل موقت می باشد و در دوره مسئولیت رفع نقص تنها محدوده به رفع ایرادهایی می شود که توسط کارفرما به پیمانکار ابلاغ گردیده است. البته باید توجه داشت که آسیب های وارده بواسطه حوادث قهریه از این موضوع و طبق ماده 71 مستثنی خواهد بود.
- جبران خسارت به اشخاص ثالث و پاسخ گویی به ادعاها: پیمانکار بایستی کارفرما را مصون از هرگونه ادعایی در قبال ادعاها و خسارت وارده به اشخاص ثالث نماید. این موضوع اهمیت بیمه های لازم در رابطه با تجهیز کارگاه و اشخاص ثالث را نشان می دهد البته این مصونیت در محدوده وظایف پیمانکاری و موضوع پیمان ، معنا پیدا می کند و آسیب هایی که بواسطه وظایف و تعهدات کارفرمایی رخ می دهد از این بند مستثنی می شود.
- مسئولیت مراقبت از تمام تجهیزات و مصالح: این بند اعلام می دارد که وجود انتقال مالکیت به کارفرما نمی تواند دلیلی بر عدم مسئولیت پیمانکار باشد این انتقال مالکیت می تواند به دو صورت انجام شود:
- ثبت قراردادی که کارفرما در آن به عنوان مالک و یا ذی نفع مصالح و تجهیزات خریداری شده عنوان شده باشد که در تمام مسیر در بسته بندی و بارگیری و حمل و تخلیه ، مسئولیت بر عهد پیمانکار است.
- دپوی مصالح در پروژه حتی با ثبت در صورت وضعیت به عنوان مصالح پای کار که در این حالت پیمانکار نقش امین را خواهد داشت.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.